#مجازی



یعنی من تو را تا به حال ندیده ام؟

باورم نمیشود

چند روزی مثلِ خوره این سوال به جانم افتاده

یعنی تو را ندیده ام؟

دستهایت را نگرفته ام؟

با تمام وجود غرق آغوشت نشده ام؟

ساعتها با تو به پیاده روی نرفته ام؟

به خرید؟ پارک؟ ساحل ؟

هرگز هم سفره نشده ایم؟

راستش اصلا باورم نمیشود

اگر‌ تا به حال چشمانم در چشمانت گره نخورده

پس چطور به این شدت به جان و دلِ من نزدیکی؟

چطور در مرور تمامِ لحظات تلخ و شیرینم ردی از تو هست.

حتی لحظه هایی را یادم می‌‌اید که تنها ترین بودم اما تو بودی.

آرامش تو ثابت تمام دعاهایم بود و

حالِ خوبم را میدانم تو دعا میگویی.

گاه

هیچ ساعتی از روز نیست که بی خبر از هم باشیم

به صفحه‌ی هم که میرسیم زمان تمام میشود اما حرفهایمان نه

بقولِ خودت آنقدر هستیم تا گوشی از دستمان بیفتد.

یا انگشتانمان سِر شود

روزمرگی های هم را میدانیم

ساعت کلاسهایمان

علایقمان

از همین راه دور جان میدهیم برای نگرانی های هم

باورم ‌نمیشود که ندیده باشمت

حتما در زندگی قبلی ام ‌نزدیک ترینم بودی

این حجم از دوست داشتن نمیتواند در این صفحات مجازی خلاصه شود

من میدانم

تو یک روز آشنا ترینم بودی

که دوباره خدا تو را برای من فرستاد...

مجازی برای هر که بد بود برای من که عالی بود...







#دنیا_کاف

باران

و نگاه و خاطره هایی

معلق میان خیابان و کوچه وشهر

کوه و جنگل و دشت!!

در نبود شانه هایش...